DIYARBAKIRLI BIR ANNENİN OĞLUNA MEKTUBU(Gerçek yasamdan alınmıs bir Mektup.)
MEKTUP
Oğlum Mahir !
Ana heyran nasılsan?
Ne haldasan
Biz seni aramasah sormasah
Sen bizi ne arisan ne de sorisan
Sen ne hersiz bir evlatmissan
Bemirad Olmiyasan hahin kizinan gezisen dolasisan
Edemisen anan mektup yazasan
Heç Allah’tan korkmisan bizi meraka birahisan
Dünegin arkadasın Hüsen gelmisti Ankara’dan
Getmisem sağlık haberin ondan almısam
Seni belediye otobozunda görmis bir kıznan
Sözlüm diye bahsetmissen o kızdan
Birde yüzüg tahmissan barmağan Niye oğlum sen anasız kalmissan sansahan evlenmağa kalhmissan? Hüsen’e dedim ki; “Hüsen! Hele birez kızı anlat”
Dedi ki
“Ne anlatayım diyaza, ay parçası bemirad
Gülende güller açı
Ağlıyanda incinen mercan saçi
Bele güzel ne görülmis ne duyulmis.
Mahir!
Niye sen hirif olmissan
Böyükleren danismadan evlenmağa Kardasindanda mi ibret almisan?
Getti bir tango kiz getirdi
Ne kendisi rehet etti
Ne de bizi rehet ettirdi
Kiz da kiz olaydi üreğim yanmazdı
Ele zaif ele zaifti ki
Ayni Çirtik Eso’ya benzidi
Çirpi gibi bacaği
Emin ağanin ayağı gibi ayağı
Çamasır tokacı gibi de elleri vardı
Ne ağlidi ağliyasan
Ne gülidi gülesen
Ne konusmağimizi beğenidi
Ne pisirdiğimizi yiyeydi
Zikkimin köküni yiyeydi
Herbisede kusur buludi
Herbiseye yeni yeni adlar tahidi
Ben deyidim babakanuç
O deyidi “ patlican ezmesi ”
Ben deyidim lebeni
O deyidi “ yoğurt çorbası ”
Ben deyidim hilorik asi
O deyidi “ eksili izmir köftesi ”
Yoh! Carut değil farasmis
Kiçe değil sokahmis
Hebene değil destiymis
Havuca pirçikli demah ayıpmıs
Ben bele konusayım diye benden utanimis.
Niye kendi yaptığından utanmidi
Gün evle olidi yatahtan kahidi
Benim elimden çaput
Onun elinden roman düsmidi
Gezmeye gidende de en öne o düsidi
Birgün baban dükkanden geldi hanımın kızı yeriden bile teprenmedi
Baban çoh ağrına getti
Birahsam, alımallah seçini pirçigini yolacajtı.
Ben ne sanssiz bir kariymisam anam!
Kaynanalarım zalim zamninda da kaynana olmisam
Kime ne etmisem ki bulmisam.
Mahir! Sen sen olasan
İster Diyarbekir’li olsun
İstersen yedi yabancıdan olsun
Yeter ki helal süt emmiş bir kız olsun
İstiyem ki sonradan pesman olmiyasan
Karı kimsi ayakkabı değil ki sihtimi çıharan atasan
Namusumdur diyecahsan
Ömrübillah çekecahsan
Mahir! Biliyem eyisen hossan
Herseye çabuh kızısan
Kizanda da alalo gibi kabarisan
Oğlum! Asebi erkeğin kahri çoh olur
Kahir çeken kari zor bulunur
Onun için kariların Hamuri sabırnan yoğrulmuştur.
Onlar hanımdır
Onlar hatundur
Onlar sultandır
Onların mekani Cennet-i ala’dır
Onlar isihtir
Onlar nurdur
Onlar yüce Allah’ın erkeklere bir lütfudur...
